25 apr Feuilleton in vier delen. Deel 4

Het is nooit wat je denkt!……. (Andrea van der Wal is overvallen en/of mishandeld. Er zijn verschillende mogelijke daders, waaronder Evert en Ruud. Hilde, een vriendin van Andrea, raakt steeds meer bij het onderzoek van de politie betrokken. Rechercheur Pieter de Klerk is bij Hilde. Inmiddels is Hilde door Andrea gebeld. Andrea wil graag tekst en uitleg geven).

Andrea steekt eindelijk van wal: ‘Nou, ik zal maar bij het begin beginnen. En dat is die bewuste Koninginnedag. Nadat jij al bijtijds was weggegaan werd het nog super gezellig. Evert en Ruud zijn met me mee naar huis gegaan om een laatste afzakkertje te nemen. Eigenlijk waren ze te dronken om nog naar huis te rijden, maar om ze nou te laten logeren, dat ging me te ver. Die ex van jouw is mij type niet, maar eerlijk gezegd vond ik Evert wel een sympathieke en slimme kerel. Hij houdt ook van dieren. Ik heb hem nog dat magazine laten zien, wat ik van jou had gekregen. En we hebben, of liever gezegd hadden, meer overeenkomsten. Evert houdt ook van kaarten, maar dan van bridgen, net als ik. En overigens ook net als Ruud. Ik geloof dat ik meer een click met Evert had dan jij.´ Hilde kon haar oren niet geloven. Wat een brutaliteit. ‘Hoe het met die click tussen mij en Evert zit, dat hoef jij niet voor me in te vullen´, zei ze bits. Andrea ging verder: ‘Al op Koninginnedag is het idee ontstaan om een bridgeclubje te beginnen. We konden alle drie op zondag. Ja, onze zondag. Maar jij kan niet bridgen. We zochten dus nog een vierde partner en daarbij dacht ik voorlopig aan mijn zuster Esther. Ze woont wel ver weg, maar op den duur zouden we nog iemand in Vreeland vinden. Ik dacht een oproep te doen in de Vreelandbode. Zoiets.’ Hilde voelde de bui al aankomen. Als je niet kan bridgen dan hoor je er niet bij dus. Wat was die Andrea eigenlijk een egoïstische, zelfingenomen kattenkop. Hilde drong aan op de rest van het verhaal. ‘Weet je wat’, zei Andrea. ‘We kunnen allebei wel een wijntje gebruiken. Ik schenk even een glaasje voor ons in. En ga nu even rustig zitten, je loopt maar te ijsberen.’ Hilde liet zich in een stoel zakken en haalde een paar keer diep adem. Ze dacht aan haar yoga lessen. Hop naar je zonnevlecht. Ze voelde zich rustiger worden. Sterker ook. Andrea kwam met twee glazen wijn aanzetten. Kom maar op met je verhaal, dacht Hilde. Nu wil ik ook echt alles weten.

Andrea pakte de draad weer op. ‘Waar was ik gebleven. Oh ja, afgelopen zondagavond. Nou Evert en Ruud én Esther zouden rond acht uur komen. Na het eten. Toen de twee mannen al binnen waren, zag ik pas op mijn telefoontje dat mijn zusje zich had afgemeld. Tja, toen viel er niet veel meer te bridgen. We dronken koffie en daarna het bekende wijntje. De discussie ging over relaties, liefde, lust. Wat mannen en vrouwen bij elkaar te zoeken hebben. Hoe het is om na een scheiding weer opnieuw te beginnen. En wat je op dating sites allemaal tegenkomt. De verhalen die ik heb gehoord, ook van je ex, je wil het niet weten. Wat lopen er veel gefrustreerde mensen rond op zoek naar liefde, naar geluk. Mensen die genoeg hebben van het alleen zijn. Daar reken ik jou en mezelf trouwens ook toe.’ Andrea nam een slok wijn. Haar gezicht was rood. Ze veegde een druppel zweet van haar voorhoofd. ‘Weet je, het was gewoon hartstikke gezellig met die kerels. Ruud ging rond tien uur naar huis. Hij wilde nog een beetje helder naar Loosdrecht rijden. Evert wilde nog een whisky. Zoals gezegd, hadden we een click. Hij kwam naast me op de bank zitten en de rest kun je zelf wel bedenken. Maar ik geloof dat zijn click groter én anders was dan de mijne. Ik zat ook steeds aan jou te denken. Het voelde niet goed. Ik wilde best met Evert verder, maar dan moest hij dat eerst maar aan jou vertellen. Nou, ik kan je zeggen dat viel niet in goede aarde. Het zal ook wel met de drank te maken hebben, maar echt ik heb nog nooit zo´n kwaaie kerel gezien. Hij was woest.´ Hilde voelde zich steeds meer verwant met Andrea. Zij had de afgelopen maand ook wel gemerkt waar het bij Evert vooral om draaide. Op een dag had ze hem gegoogled op Internet. Toen had ze ontdekt dat hij ooit in de Verenigde Staten – hij had daar een tijdje als consultant gewerkt – veroordeeld was voor sexual harassment. Ze had het met een korreltje zout genomen, denkend aan Lubbers die dat ook een keer aan zijn broek had, toen hij een medewerkster een klap op haar kont had gegeven. Nog een geluk dat ze Evert nog nooit bij haar thuis had ontvangen. Andrea hield het niet meer droog. ‘Ik ga morgen officieel aangifte doen’, zei ze. ‘Ik ben er kapot van. Voorlopig wantrouw ik alle mannen. Voor mij hoeft het niet meer. Dan liever alleen.’ Hilde hield het ook niet meer droog. Wat was haar bespaard gebleven. God mag het weten. Ze keek naar Andrea, die letterlijk de klappen had opgevangen. Andrea keek schuldbewust: ‘Dat ik achter jouw rug van alles heb willen regelen, is me duur komen te staan. Het spijt me. Ik hoop dat je me kunt vergeven. Echt, ik stel je vriendschap zeer op prijs. Misschien kunnen we op de zondagen de draad weer oppakken.’ Hilde knikte. ‘Deze zondag nog maar even niet. Maar vergeven kan ik je wel.’

Ze klonken de halfvolle glazen wijn tegen elkaar en pinkten hun tranen weg. Één ding wist Hilde nu zeker. Die datingsite ging van haar computer af. Voorlopig ging ze haar eenzame momenten liever delen met vriendinnen. Die kunnen uiteindelijk ook op je rug krabben als je jeuk hebt.