25 mrt Feuilleton in vier delen. Deel 3

Het is nooit wat je denkt!…..

(Andrea van der Wal is overvallen en/of mishandeld. Er zijn verschillende mogelijke daders, waaronder Evert en Ruud. Hilde, een vriendin van Andrea, raakt steeds meer bij het onderzoek van de politie betrokken. Rechercheur Pieter de Klerk is bij Hilde. Lees de eerste twee delen op www.vreelandbode.nl)

Hilde stak op advies van De Klerk een sigaretje op. Ze was bloed nerveus.  ‘Het kan toch niet dat Andrea door Evert, Ruud of Esther in elkaar is gemept. Hebben ze ruzie gekregen of zo. Hebben jullie al met Andrea kunnen praten?’……….

‘Dat gesprek met mevrouw Van der Wal vindt morgen plaats’, legde De Klerk uit. ‘Ze is nog wat zwak. In de namiddag komt ze thuis. De verklaring ligt toch bij haar. Overigens, die Esther had via een sms afgezegd. Van Ruud en Evert zien we geen afzeggingen. Mijn collega’s zijn al bij beide heren aan de deur geweest, maar ze waren niet thuis.’ Hilde knikte begrijpelijk. ‘Evert heeft weer een interim klus bij een ziekenhuis in Utrecht en Ruud werkt in een haven op Loosdrecht. Hij is druk met het vaarklaar te maken van de sloepen, zodat ze weer lekker over de Vecht en de Loosdrechtse plassen kunnen varen.’  Ergens deed het haar goed dat Andrea zo was toegetakeld. Eigenlijk was ze gewoon stik jaloers. Een beetje avances maken met haar vriend, zeker. Wat een achterbaks gedoe. Ze deed de gedachte gauw weg en voelde zich slecht. Eerst maar eens horen wat Andrea te vertellen had. ‘Hoe gaat het nu verder?’, vroeg ze, ‘houden jullie het hierbij, of zou het nog mogelijk zijn dat ze door een vreemde is overvallen.’ De Klerk moest lachen: ‘Ik snap je vraag. Het is voor jou geen prettig idee als die Sanders of Vervaart het hebben gedaan. Vooralsnog ligt onze focus wel op deze beide heren. Kijk, als er nu wat gestolen was én we sporen van inbraak hadden gevonden, dan hadden we meerdere opties. Nou, ik stap weer eens op. Probeer je rustig te houden. Ga fietsen of wandelen. Of ga naar een vriendin. En neem maar liever geen contact op met de heren. Mochten Sanders of Vervaart vanavond opeens voor je deur staan: NIET OPENDOEN. We hebben nog niet voldoende bewijs om ze in voorlopige hechtenis te nemen. Natuurlijk gaan we ze – liefst vandaag of vanavond nog – wel ondervragen op het bureau. En we zullen wat wangslijm bij ze afnemen, voor dna onderzoek.’

Die middag pakte ze de fiets. Een rondje langs de Vecht zou haar goed doen. Misschien wat drinken bij Ome Kees, waar eerst ’t Stoute Soldaatje zat, in Nieuwersluis. En op de terugweg even kijken of Aloys nog wat biologische groente had van de zorgboerderij aan de Nigtevechtseweg. Hoewel, een hamburger bij Lokaal Zuid, daar had ze ook wel trek in. Nee, dat was nu geen optie. Niet lopende dit onderzoek. Ze had geen zin in vragen van Vreelanders, die daar ook zaten te eten. Deze dag moest zo gauw mogelijk om. Vanavond had ze haar yogales in het Dorpshuis. Daar zou iedereen het ook wel over Andrea hebben. Nee, beter was het om met een maskertje en een voetbad voor de buis te gaan hangen. Krantje en wijntje erbij. Sudoku maken en vooral  niet opendoen, voor niks en niemand. Hilde had er behoefte aan om zich even helemaal terug te trekken.

Die avond ging rond negen uur haar mobieltje. Hilde keek naar het nummer. Het was Andrea. Die kon ze wel te woord staan. Haar hart klopte weer eens in haar keel, en ze kreeg een enorme aanval van jeuk. Ja lekker op haar rug. Op dat moment miste ze wel een man met nagels. ‘Hallo met mij. Je hebt natuurlijk al gehoord wat er gebeurd is. Ik geloof dat jij als eerste recht hebt op mijn verhaal. Heb je tijd om even langs te komen’,  vroeg Andrea. Hilde slikte een paar keer en doofde haar sigaret. Dit was wel het laatste wat ze had verwacht. ‘Okay, ik pak wel even de auto. Ik heb geen zin om nu op mijn fiets te springen in het donker. Dat zal wel met al die verhalen te maken hebben. Eigenlijk ben ik een beetje bang’, antwoorde Hilde. Haar nieuwsgierigheid won het weer van een avondje met een masker en een wijntje. Ze móest het nu weten. Toen Andrea de deur open deed, schrok Hilde. Wat zag die vrouw eruit. Huilend viel ze Hilde in de armen. Hilde duwde haar weg. Troosten kon ze even niet. En medelijden had ze al helemaal niet. Een beetje Evert en Ruud achter haar rug uitnodigen en dan bij haar uithuilen.  Het moest niet gekker worden.  ‘Wat heeft de politie je verteld?, vroeg Andrea. ‘Ik heb gehoord dat je al twee keer bezoek hebt gehad van De Klerk.’ Hilde ontplofte bijna van woede. ‘Ik jou wat vertellen? Kom jij maar eerst met je verhaal’, snauwde ze. Andrea kreeg spijt dat ze Hilde had uitgenodigd. ‘Als blikken konden doden, dan lag ik nu al op de grond, Hilde. Ergens begrijp ik wel dat je kwaad bent, maar kijk nou eens hoe ik eruit zie. Het is niet niks wat ik zondagavond heb meegemaakt!’